▶ Corsair'in hikayelerini dinlemek için Oynat butonuna basın! 

“Hazineler keşfedilmek için vardır” 

Sonunda... Her şey anlaşıldı! 

Babamın yıllardır sakladığı aile yadigarı! 

Kargaların tozlu eski hazine haritası! 

Kolay bir iş değildi. 

Yolculuğum beni dünyanın bilinen tüm kütüphanelerine götürdü. 

Hatta yerliler tarafından fark edilmemek için bir çift sivri kulak taktığım Grána'ya bile. 

Ama yakalandım ve Acher'ler beni sorgularken kalbimin patlayacağını sandım. 

Benim sahte kulaklarım, daha önce Çörtenilerle aramızda geçen bir arbedede düştü, gördüğün gibi. 

Sonra, Dingin Sabah Ülkesi'ne giden bir ticaret gemisini yağmaladığım zamanlar oldu,  

En çılgın rüyalarımda bile Üç Ayaklı Karga'nın gizemini çözecek bir ipucu bulacağımı düşünmezdim! 

. 

. 

. 

Babamın izinden yürümüyorum. Asla yürümem. 

Annem... ben doğduktan kısa bir süre sonra öldü. 

Evet, insanların birbirlerine bakıp kendi aralarında fısıldaştıkları günlerdi. 

Ama babam beni çok severdi, ben de onu. 

Ne zaman mallarını satmak için denize açılsa, ben de yanı başındaydım. 

Ve hangi yeni yeri, yeni insanları göreceğim düşüncesiyle 

her seferinde heyecanla doldum... 

Yine de babamın ağzından güzel sözler dökülse de,  

onun oldukça hesapçı bir adam olduğunu  

ve geleceğimi en ince ayrıntısına kadar planladığını söyleyebilirim.  

On beş yaz yaşındayken Calpheon Kutsal Okulu’na girecektim. 

Bu şekilde evlenip iyi bir aileye sahip olmaya layık olabilir, 

böylece aileme bir şekilde fayda sağlayabilirdim.  

Babamı hayal kırıklığına uğratmak istemeyerek bütün planlarına evet dedim. 

Çantalarımı toplayıp Epheria Limanı'na gitmeden önceki gün, 

doğum günümdü. 

Ve o gece uyuduğumda rüyalarımda tatlı ve yumuşak bir melodi duydum.  

Beni Margoria'nın uçsuz bucaksız denizlerine doğru çekerken, birden kendimi onun kumlu kıyılarında buldum.  

O zaman anladım, 

Ben...  

Ben babam gibi değilim!  

Ben özgürlüğe hasretim! 

Ben sadece denizlerde olmayı isteyen bir hayalperestim! 

Sabahın erken saatlerinde, bir zamanlar zengin ve umut verici bir gelecek vaat eden kendimi bir kenara atıp adadan kaçtım.  

Babamın deposundan gizlice yürüttüğüm hazine haritasıyla birlikte.  

O andan itibaren, maceralarım efsaneler yazmaya başladı! 

Önce, Zıplayan Balık Korsanları olarak bilinen mütevazı bir korsan grubuna boyun eğdirdim ve onların sorumluluğunu üstlendim. Kolaydı. 

O haydutları babamın Velia'ya yaptığı yolculuklardan hatırladım. Her zaman komplo kuruyorlardı ve bir dolap çeviriyorlardı. 

Her iki durumda da onlar artık benim sonuna kadar sadık mürettebatım.  

Hmm, özgürlüğümü açık denizlerde aramamış olsaydım... 

Muhtemelen bir Encarotia’nın hanımı veya Nesser Kraliyet Ailesinden birinin eşi olmuştum, değil mi? Haha! 

Neyse!  

Uzun zorlu maceram sona yaklaşıyor.  

Babam her zaman, yetişkinliğe ulaştığım gün aile yadigarının benim olacağını söylerdi.  

Ve sık sık benim için sakladığı inanılmaz şeylerden bahsederdi.  

Kuralları ben koyuyorum ve ne zaman yetişkin olduğuma ben karar veririm! 

"Bekle beni dünya! Çünkü çok yakında benim olacaksın! Hahahaha"