Çalıların büyümesi için suya ihtiyaç duyması, çiçeklerin solmadan önce gözetilmesi gerektiği gibi, bu hizmetkarın kuruyup solmadan önce kutsal kumlardan lütfunu gönder, duy beni.

Gece, gökyüzüne doğru haykıran kayıp bir ruh. Kum saatindeki kumlar birer birer kayıp giderken ruh, KaraYıldız'da aradığı cevabı bulamadı. Zamanı tükenirken, ruhun kısacık hayatının sona ereceği tayini mümkün hale geldi.

Ölümün kesinliğinin üstesinden gelmeme izin ver.

Dua bitti. Haladie'sini tutan zayıflamış bir el, onu bırakmayı reddetti. İnanç zırhı kırılmıştı, ama yine de onu ölümünü bekleyen hiçlikten korumaya devam ediyordu.

‘Aal'ın sadık hizmetkarı. Böyle bir yerde feryat etmene sebep olan nedir? Sözlerimle kendini besle, kaleye geri dön ve dinlen. Duanın Aal'a ulaşmasıyla kendini teselli et.’   
 

Kelimeler kayıp ruhu doldurdu. KaraYıldız gerçeğini keşfetme misyonu talihsiz bir sona ulaşmıştı. Ama öğretileri inkar edenlerle dolu bir kaleye dönmek mi? Aal'ın hizmetkarları üzerinde sahip oldukları güçten keyif alan ihtiyarlara? Belki de emre itaat etmeli, yolculuğunun başladı

yere dönmeli ve kardeşlerini sahte liderlerin yoluna değil, gerçek yola döndürmelidir.

‘Aal’ın tüm hizmetkarları arasında önünüze geldim ve bu biçimde gerçeği açıklayacağım. Hakikat benim, dön ve dua et, çünkü orada görevinin geri kalanını yerine getireceksin. Yaptığın her bir şey bir kum tanesi ise, o zaman Büyük Çöl'ün nedeni sensin.

Valencia ve Mediah arasındaki boşluğu kahramanlıklarınla doldurdun ve bu başarılar karşılığında rahatlaman ve zamanının geri kalanını Aal’ın kutsaması altında geçirmek senin hakkındır.’

Sözleri dinlerken, kayıp ruh, Aal'ın emirleri üzerinde düşünmeye başladı. İlk öğrenci Barhan, Aal'ın sözlerini aldı ve onları kutsal kitaplara adadı. Son öğrenci Kayal, KaraYıldız'ın düşüşünden ve kuzeydeki Cennet'in kapılarını nasıl açacağından bahsetti. KaraYıldız düştü, ancak Cennet

örtülü kapılarını açmamıştı. O anda zihnindeki sis perdesi kaybolmaya başladı ve netlik bir kez daha onunlaydı.

Sahte elçiyi bir kenara bırakın, çünkü niyeti saf olanlar bir yılanın diliyle konuşmazlar.

O anda, binlerce kum renkli yılan halinde, kayarak uzaklaştıkça çevrelerindeki zemin kaymaya başladı, ruhun ve habercinin önünde büyük bir şehir ortaya çıkardı.

‘Ey hizmetkar! Etrafındaki muhitlerinin durumunu değerlendir. Doğuştan kazandığın bu hak kuşatıyor seni. Şehri solu, bırak varlığınla dolsun. Önümde eğil ve kalan süre boyunca kanının Valencia tahtına oturmasını sağlayacağımdan emin ol.’

‘Hilebaz bir gölge sahte umutlarla dolu bir cenneti fısıldıyor’.

Ruh şimdi, Aal'ın öğretileriyle güçlendirildi.

‘Hilebaz bir gölge, cenneti fısıldıyor.’

Ruh, ne yapması gerektiğini anladı.

‘Hilebaz gölge, fısıldıyor.’

Ruh, elini uzattı.

Hadum'un hizmetkarı, Aal yanımdayken tereddüt etmeyeceğim. Bu hizmetkar yalnızca Aal'a sadıktır. Ona en iyi şekilde hizmet etmek için gücüm dahilinde olanı yapmalıyım. Ben Aal'ın Kılıcıyım, öyleyse hazır ol iğrenç yaratık, çünkü bugün, senin son günün.