" Quturan, sadece iyi yürekli çocukların vadedilmiş topraklar O’dyllita’ya girmesine izin verir." 

Baba, ben seni alıp götüren kum fırtınasında,  

küçüklüğümde yok olmuş krallığa dair söylediğin ninniyi duydum.  

Şu ötelerdeki Işığın Tanrısının terk ettiği Kurak Diyar’da doğmuş, 

zavallı çocuklara göz kulak olduğu söylenen Dikenli Ağacın hikayesini.  

"Çocuklar her yıl en karanlık Ayın doğduğu günde, O’dyllita’ya giden tek kapı olan 

Quturan’ın Kökü’ne girmek için günde yedi kez dua ederlerdi. 

Ülkede savaş baş gösterdiğinde, normal zamanlarda talim yaptıkları kalkan ve gürzlerini kuşanarak savaşa öncülük ettiler." 

Ve sıcak kum fırtınası seni bir iz bırakmadan yutarken,  

o masaldaki Dikenli Ağacın, gözyaşı izleriyle lekelenmiş kollarından  
tutarak getirdiği çocukları bir çırpıda yuttuğunu hayal ettim. 
  

Nasıl oldu da benim tüm dünyam olan senin ölümünü gözümün önüne getirip,  

uzak anıların ötesindeki hayal dünyasında o krallığı hatırladım? 

. 

. 

. 

"Babasını çöle gömüp gelmiş şeytan!" 

"Çirkin cadının kanına bulanmış canavar!" 

Bana öğrettiğin sadakat ve şefkatin soğuk bir yürekten ibaret olduğunu anladığım o gece,  

bu dünyada kana bulanmamış taht yoktur dediğin sözlerini düşümde gördüm. 

Ve Dikenli Ağaç Quturan’ın tacını takmış vaziyette tek başına oturan bir kadın karşımdaydı. 

Sanki kışın soğuğuna sarılmış gibi görünen o kadın ben miydim yoksa, bilemiyordum.  

Fakat, 

" Çocuklar her yıl en parlak Ayın doğduğu günde, O’dyllita’ya giden tek kapı olan 

Quturan’ın Kökü’nden geri çıkarak günde yedi kez dua ederlerdi. 

Vadedilmiş topraklarda, tıpkı onlar gibi terk edilmiş bir kadının 

kutsamasını alan çocuklar, bir daha asla ağlamadı." 

Baba, ben senin anılarınla dolu bu bodrum katını düzenlerken, 

küçüklüğümde yok olmuş krallığın terk edilmiş çocuklarının gülüşlerini duydum. 

Bir an için dünyanın beni silip atmasına o kadar sevindim ki, 

Quturan’ın Kökü’ne giren o çocukların yüreğiyle, 

seni gözetemeyen Elion’un kucağından ayrılıp vadedilmiş topraklara geldim. 

" Sylvia, Kamasylve'nin Anası.  

Soğuk yıldız yeni baştan yükselecek, benim krallığım Calpheon’da" 

Artık yaşam ve ölüm arasında çarpıtılmış Tanrıçanın gücüyle,  

toprağı kanla sulayarak, bana ait olanı geri alacağım. 

Benim adım Francesca Seric, Calpheon Krallığı’nın gerçek varisi. 

Ben ki semalara hükmeden sonuncu kartal, 

toprağa diz çöktüren ağacın dikenlerini kucakladım. 

Bu umutsuz dünya, artık bana sırtını dönemeyecek.